Janusz Karczewski (1917–1919)
Był pierwszym dyrektorem gimnazjum w Płońsku.
We wspomnieniach uczniów pozostał człowiekiem bardzo wymagającym i surowym. Niestety, nie zachowały się dokumenty, które pozwoliłyby przybliżyć tę postać. Prawdopodobnie, jak większość nauczycieli przybył do Płońska z kresów wschodnich.

 

Antoni Kasprowicz (1919 – 1 listopada 1920)
Niestety, nie zachowało się żadne zdjęcie tego dyrektora. Z relacji absolwentów (Mieczysław Wojewódzki, absolwent z 1925 r.) wiemy, że był wyjątkowo wymagający, surowy, żądał bezwzględnego posłuszeństwa. W czasie jego dyrektorowania doszło nawet do strajku uczniowskiego. Żądania dymisji dyrektora nie spełniono, a sam zainteresowany ani na chwilę nie zmienił swojego postępowania. Po śmierci został pochowany na cmentarzu płońskim. „Ta surowość Kasprowicza, jak się przekonaliśmy po latach, była jedną z jego największych zalet w pracy pedagogicznej” — stwierdził Mieczysław Wojewódzki.

Tadeusz Wojciechowski (1 grudnia 1920 – czerwiec 1929)
Najdłużej urzędujący dyrektor w okresie przed drugą wojna światową, aż do początku lat 50. czyli do czasów dyrektora Władysława Wieczorkiewicza. Nie ustalono, jakiego przedmiotu uczył, ale wiadomo, że do Płońska przybył z Wileńszczyzny.
To w jego czasach koedukacyjne gimnazjum w Płońsku zostało podzielone na dwie ośmioletnie szkoły: gimnazjum żeńskie (1921) i gimnazjum męskie (1922). W 1928 r. ponownie połączono obie szkoły w jedną. Pierwszy absolwent, Jan Golański, otrzymał maturę w roku 1923. Ważną datą w historii szkoły była zgoda Zarządu Koła Polskiej Macierzy Szkolnej, by do gimnazjum przyjmować młodzież innych wyznań (młodzież ta miała stanowić 10% wszystkich uczniów), szczególnie dotyczyło to uczniów wyznania mojżeszowego. Pierwszy absolwent tego wyznania otrzymał maturę w roku 1928.
W czasie pełnienia obowiązków dyrektora Ośmioklasowego Gimnazjum Męskiego (Żeńskiego) Koła Polskiej Macierzy Szkolnej w Płońsku przez Tadeusz Wojciechowskiego świadectwo szkolne otrzymało 141 absolwentów.

Ks. prefekt Józef Jagodziński
Żadne dokumenty nie wskazują na to, by ks. Józef Jagodziński był kiedykolwiek dyrektorem gimnazjum
w Płońsku. Jednak kilkakrotnie jest wymieniany jako ten, który zastępował w sytuacjach „awaryjnych” różnych dyrektorów. Po raz pierwszy (tak twierdzi Mieczysław Wojewódzki) miało to miejsce w roku 1920, kiedy to zmarł dyrektor Antoni Kasprowicz. Sytuacja powtórzyła się w listopadzie 1925 r. — według protokołów z posiedzeń Koła PMS w Płońsku — i trwało do marca 1926 r. W tym czasie
ks. Jagodziński popadł w konflikt z Kołem PMS i nie odzyskał już zaufania tego gremium.

dr Wincenty Jasiewicz (7 października 1929 – sierpnia 1930)
Nie udało się odnaleźć żadnego zdjęcia dyrektora Jasiewicza. Z protokołów Koła Polskiej Macierzy Szkolnej w Płońsku wiadomo, że sprawę objęcia kierownictwa gimnazjum przez Wincentego Jasiewicza (w kronice szkoły z 1938 r. przypisuje mu się imię Wacław) omawiał zarząd płońskiego koła PMS na posiedzeniu w dniu 2 września 1929 r. Nie zapisano jednak, jak tę kwestię rozstrzygnięto. Pierwsza wzmianka o pełnieniu przez niego funkcji dyrektora pochodzi z 7 października 1929 r. Prawdopodobnie okresowo dyrektor Jasiewicz był zastępowany przez pana Dyszera — taki zapis znaleziono w protokołach płońskiego Koła PMS z dnia 18 października 1929 r. W czasie pełnienia funkcji dyrektora przez dra Jasiewicza wydano 5 świadectw dojrzałości.

Józef Świątkowski (1930–1932)
Jak podano w kronice szkoły z 1938 r., pełnił funkcję dyrektora w roku szkolnym 1930/31. Daty te wydają się wątpliwe, ponieważ zachowały się o nim — jako o dyrektorze — dwie wzmianki w protokołach płońskiego Koła PMS z 31 marca 1932 r. i 24 maja 1932 r. W tej sytuacji wydaje się nieprawdziwy zapis z kroniki szkolnej, jakoby dyrektorem szkoły w latach 1931/1932 był bliżej nieokreślony pan Cichecki. Niestety, nie udało się ustalić ani jakiego przedmiotu uczył Józef Świątkowski, ani też skąd przybył. Nic nie wiadomo też o panu Cicheckim. W czasie kadencji dyrektora Świątkowskiego gimnazjum przejęte zostało przez władze miasta Płońska. Zakończył się więc okres prowadzenia szkoły przez płońskie Koło Polskiej Macierzy Szkolnej.
W latach 1931–1932 gimnazjum nie wydało żadnego świadectwa dojrzałości.
Poniżej zamieszczono podpis dyrektora Świątkowskiego, pochodzący z archiwów szkolnych z listopada 1931 r.

Stanisław Francuz (1932–1935)
Dyrektor Francuz ma opinię człowieka, który „uratował” płońskie gimnazjum. Uczył historii. Był świetnym organizatorem, potrafił zachęcić młodzież, by — mimo kryzysu, w jakim znalazła się szkoła — wstępowała w jej mury. To w czasie jego dyrektorowania — 16 maja 1934 r. — rozpoczęto budowę nowego, własnego budynku szkolnego. Dyrektor Francuz nie doczekał uroczystego otwarcia tego obiektu. Tragedia rodzinna, śmierć żony i synka, zmusiła go do opuszczenia Płońska. Poziom szkoły powoli rósł, ale w 1933 r. żaden uczeń nie otrzymał świadectwa dojrzałości. Dopiero w roku 1934 i 1935 cztery osoby otrzymały matury, choć egzaminy musiały zdawać przed komisją w Ciechanowie. Zdjęcia zamieszczone obok przedstawiają Stanisława Francuza jako młodego człowieka i dyrektora szkoły. Poniżej zamieszczono podpis dyrektora Francuza, pozyskany z dokumentów szkolnych.

Feliks Kozubowski (1935–1937)
Uczył historii i geografii. To w czasie jego dyrektorowania w 1936 r.8 pierwszych, po dłuższej przerwie, absolwentów uzyskało świadectwa dojrzałości we własnej szkole, choć komisji złożonej z dyrektora i nauczycieli płońskiego gimnazjum przewodniczył dyrektor Państwowego Gimnazjum w Ciechanowie, pan Edward Bartkowski. W sumie w ciągu dwóch lat świadectwa dojrzałości otrzymało 16 absolwentów. 4 grudnia 1936 r. gimnazjum płońskie odzyskało pełne prawa państwowych gimnazjów ogólnokształcących (zarządzenie Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Nr II.S–8391/36).
Feliks Kozubowski przestał być dyrektorem w niewyjaśnionych okolicznościach we wrześniu 1937 r. W pamięci uczniów dyrektor Kozubowski pozostał jako człowiek surowy, nieprzystępny i despotyczny. Zarząd Miejski powierzył pełnienie obowiązków dyrektora szkoły pani Reginie Czajkowskiej, nauczycielce matematyki, która pełniła tę funkcję do końca 1937 r. (ostatnie posiedzenie rady pedagogicznej, któremu przewodniczyła odbyło się 17 grudnia 1937 r.).

dr Stefan Kotarski (1 stycznia 1938 – wrzesień 1939)
Stefan Kotarski objął stanowisko dyrektora szkoły w styczniu 1938 r. Urodził się 28 lipca 1902 r. w Warszawie. Był synem lekarza. Wydział Historii na Uniwersytecie Warszawskim ukończył w 1928 r. W latach 1928–1932 był nauczycielem historii w gimnazjum w Opatowie. Stopień doktora historii uzyskał w 1934 r. na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1938 r. do wybuchu wojny pełnił funkcję dyrektora w płońskim gimnazjum. Szkoła systematycznie podnosiła swój poziom. Rozwijała się praca kół zainteresowań i organizacji uczniowskich. Do września 1939 r. świadectwa dojrzałości otrzymało 27 absolwentów.?

 

 

Regina Czajkowska (30 stycznia 1945 – 1 marca 1945)
Regina Czajkowska (z domu Szepietowska) już w 1937 r. (listopad–grudzień) pełniła funkcję dyrektora szkoły. Ponownie powierzono jej to stanowisko w styczniu 1945 r. Sprawowała tę funkcje bardzo krótko, bo tylko przez miesiąc, do powrotu dyrektora Kotarskiego. Określana była mianem „prawdziwego przyjaciela młodzieży”. Zorganizowała Komitet Rodzicielski oraz zgłosiła projekt zniesienia odpłatności za naukę dla niezamożnych uczniów. Urodziła się 1 września 1896 r. w Stawiskach, powiat Kolno. Była dyplomowaną nauczycielką szkół średnich. Uczyła w gimnazjach w Kolnie, Pułtusku i Płońsku. Z Płońskiem na stałe związała się prawdopodobnie w roku 1932. Zmarła 3 stycznia 1947 r.

dr Stefan Kotarski (1 marca 1945 – do 31 sierpnia 1947)
W czasie drugiej wojny światowej walczył w obronie Modlina. Okupację Polski spędził w niemieckim obozie jenieckim dla oficerów Oflag II C Woldenberg. 1 marca 1945 r. ponownie objął stanowisko dyrektora płońskiego gimnazjum. Równolegle (1945–1947) pełnił funkcję dyrektora gimnazjum dla pracujących, które nosiło imię Joachima Lelewela. Powszechnie uznawany był za świetnego pedagoga, wymagającego, ale zarazem wyrozumiałego, niecofającego się przed żadną dyskusją.
Dyrektor Kotarski skoncentrował swoje wysiłki na odbudowaniu przedwojennej koncepcji edukacji. Oznaczało to więc reaktywowanie różnego rodzaju zajęć pozalekcyjnych, teatru szkolnego (sam dyrektor 6 kwietnia 1945 r. wyreżyserował sztukę Uciekła mi przepióreczka), harcerstwa czy też kół sportowych. Od września 1947 r. Stefanowi Kotarskiemu powierzono funkcję Kuratora Oświaty w Olsztynie. Stanowisko to pełnił do 1949 r., a  następnie objął kolejno stanowiska wicedyrektora biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego i  dyrektora Biblioteki Instytutu Geograficznego Polskiej Akademii Nauk.
W latach 1946–1947 świadectwa dojrzałości otrzymało 44 absolwentów gimnazjum płońskiego.

Natalia Brzeska (1 września 1947 – do 14 września 1948)
O Natalii Brzeskiej nie zachowały się prawie żadne informacje. Z protokołu Rady Pedagogicznej z 1 września 1948 r. dowiadujemy się, że uczyła języka polskiego.
W pamięci Jerzego Koperskiego absolwenta z 1952 r. pozostała jako osoba nadmiernie rygorystyczna i nie stroniąca od stosowania przemocy wobec uczniów.
W czasie pełnienia przez dyrektor Brzeską funkcji dyrektora mury szkolne opuściło 13 maturzystów.
Po dziwnym i nagłym odejściu dyrektor Brzeskiej, od października 1948 r. do połowy grudnia 1948 r., obowiązki dyrektora gimnazjum pełnił Władysław Wieczorkiewicz.

Stanisław Pałuszka (15 grudnia 1948 – do 31 sierpnia 1951)
Urodził się 22 lipca 1899 r. we wsi Rzerzęczyce (gmina Rzeki, powiat Radomsko). W 1926 r. ukończył studia matematyczne na Uniwersytecie Warszawskim (matematyka). Od 1926 pracował jako nauczyciel matematyki w Wołkowysku (woj. Białostockie). W czasie wojny znalazł się na terytorium ZSRR. W 1942 r. został ewakuowany wraz z Armią Andersa do Iranu. Walczył w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie — we Włoszech. W marcu 1944 r. został przeniesiony na stanowisko nauczyciela fizyki i chemii w gimnazjum w Heliopolis pod Kairem. W maju 1947 r. powrócił do kraju. Do grudnia 1948 r. pełnił obowiązki nauczyciela matematyki i dyrektora gimnazjum w Przasnyszu. 15 grudnia 1948 r. został przeniesiony na „własną prośbę” do Płońska i objął stanowisko dyrektora płońskiego gimnazjum. Uczył fizyki i chemii. Wśród uczniów miał opinię świetnego fizyka i pedagoga. 1 września 1951 r. został przeniesiony na stanowisko nauczyciela do liceum w Nasielsku.
W czasie jego kadencji świadectwa dojrzałości otrzymało 65 absolwentów.

Milica Ettinger (1 września 1951 – 31 grudnia 1954)
Urodziła się 22 lipca w 1910 r. w Petersburgu. W 1931 r. rozpoczęła studiowanie romanistyki na Uniwersytecie Wileńskim, po roku przeniosła się na ten sam wydział na Uniwersytecie Warszawskim, który ukończyła w 1938 r. W roku szkolnym 1940/41 pracowała jako nauczycielka języka francuskiego w gimnazjum polskim w Wilnie. Jesienią 1941 r. Niemcy zamknęli polskie szkoły. Żeby zdobyć środki do życia Milica Ettinger musiała pracować fizycznie i udzielać prywatnych lekcji. Po wyzwoleniu Wilna początkowo znalazła pracę jako nauczycielka języka francuskiego w Wilnie. W połowie 1945 r. wyjechała wraz z innymi repatriantami do Polski.
1 września 1945 r. rozpoczęła pracę w Państwowym Liceum w Nieszawie. Z Płońskiem związała się od 1 września 1946 r. Uczniowie darzyli ją wielkim szacunkiem. Pracę z młodzieżą traktowała jak posłannictwo, oddając się jej bez reszty. 31 sierpnia 1971 r. przeszła na emeryturę. Zmarła i została pochowana na cmentarzu płońskim 6 października 1994 r. Wdzięczni absolwenci ufundowali jej nagrobek na cmentarzu.
Świadectwa dojrzałości w czasie pełnienia przez Milicę Ettinger funkcji dyrektora otrzymało 127 absolwentów.

Władysław Wieczorkiewicz (1 stycznia 1955 – do 31 sierpnia 1967)
Urodził się 13 września 1906 r. we Włocławku. Tam też ukończył seminarium nauczycielskie. W 1932 r. rozpoczął pracę jako nauczyciel najpierw w Żurominie, potem w Sierpcu. Od 1939 r. był kierownikiem szkoły w Karolinowie. W czasie drugiej wojny światowej brał udział w obronie Modlina. Wojnę spędził w obozie w Arnswalde i w Woldenburgu. 9 lutego 1945 r. powrócił do pracy, na stanowisko nauczyciela,
w Karolinowie. Od 17 stycznia 1947 r. podjął pracę w Płońsku w Inspektoracie Szkolnym, będąc jednocześnie nauczycielem biologii w płońskim gimnazjum. W 1954 r. uzyskał prawo nauczania w szkołach średnich jako nauczyciel geografii. Od października 1948 r. do połowy grudnia 1948 r., pełnił obowiązki dyrektora gimnazjum. Od 1955 r. do odwołania ze stanowiska w 1967 r. był dyrektorem płońskiego liceum. Zmarł w 1998 r. Był osobą lubianą przez młodzież.
Wielką zasługą dyrektora Wieczorkiewicza jest oddanie do użytku w 1962 r. budynku internatu, otynkowanie budynku szkoły i ogrodzenie terenu wokół szkoły. Na czas dyrektorowania Władysława Wieczorkiewicza przypadają dwa pierwsze zjazdy absolwentów. Szkoła otrzymała  w darze od uczestników I Zjazdu sztandar, który służy jej do dziś.
911 absolwentów otrzymało w tym czasie świadectwa dojrzałości.

Kazimierz Orchowski (1 września 1967 – do 31 sierpnia 1976)
Kazimierz Orchowski urodził się 5 marca 1929 r. w Gniewkowie. Liceum Ogólnokształcące ukończył w Inowrocławiu. Studia wyższe w zakresie matematyki ukończył w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku, następnie uzyskał tytuł magistra pedagogiki na Uniwersytecie Warszawskim. Największym wydarzeniem w czasie jego dyrektorowania było oddanie do użytku, w 1974 r., nowego skrzydła szkoły. Był zwolennikiem kształcenia opartego o system klas–pracowni i wdrożył ten pomysł w życie. Systematycznie dążył do podniesienia poziomu kadry nauczycielskiej. Zlikwidował dwuzmianowe nauczanie w szkole. To za jego kadencji liceum zaczęło osiągać pierwsze sukcesy w olimpiadach przedmiotowych — wychował 5 finalistów. Po odejściu z Płońska Kazimierz Orchowski został dyrektorem LVI Liceum Ogólnokształcącego w Warszawie.
Na tym stanowisku pozostał do roku 1985. Potem, jeszcze przez kilkanaście lat, uczył w tej szkole matematyki.
W czasie pełnienia funkcji dyrektora wręczył 931 absolwentom świadectwa dojrzałości.

Krzysztof Karulak (1 września 1976 – do 31 sierpnia 1990)
Krzysztof Karulak urodził się 25 lipca 1947 r. we wsi Wrona Stara w powiecie płońskim.
W 1966 r. ukończył Państwowe Koedukacyjne Liceum Pedagogiczne w Pułtusku i rozpoczął pracę jako nauczyciel w Szkole Podstawowej we Wronie. W 1969 r. objął stanowisko kierownika Szkoły Podstawowej w Kadłubowie. W międzyczasie ukończył studia magisterskie na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego. W 1972 r. został zatrudniony w Liceum Ogólnokształcącym w Płońsku, będąc jednocześnie wizytatorem–metodykiem.
W 1975 r. został zatrudniony w Kuratorium Oświaty i Wychowania w Ciechanowie na stanowisku starszego wizytatora.
Od 1976 do 1990 r. był dyrektorem liceum płońskiego.
W latach 1990–1991 uczył języka polskiego polonię łotewską. Od 1991 r. uczył języka polskiego w płońskim liceum, będąc jednocześnie konsultantem i doradcą w Wojewódzkim Ośrodku Metodycznym w Ciechanowie.
Krzysztof Karulak był nie tylko pedagogiem i dyrektorem, ale też dziennikarzem. Publikował na łamach takich gazet jak: „Głos Nauczycielski”, „Perspektywy” czy „Oświatek”.
Otrzymał tytuł „Nauczyciela roku 1992” w dziedzinie przedmiotów humanistycznych. Do praktyki szkolnej płońskiego liceum wprowadził wiele własnych rozwiązań dydaktyczno–wychowawczych, kładąc nacisk na kształtowanie twórczych postaw uczniów w procesie lekcyjnym, wprowadzając rozszerzone programy nauczania języków obcych i rozbudowując system zajęć pozalekcyjnych. Okres jego dyrektorowania kojarzy się z tak znaczącymi wydarzeniami, jak: odsłonięcie ufundowanego przez absolwentów pomnika Henryka Sienkiewicza; przyjęcie liceum do grona Szkół Stowarzyszonych UNESCO, Towarzystwa Szkół Twórczych i Klubu Przodujących Szkół; organizacja, pod auspicjami UNESCO letnich obozów językowych; organizacja sesji popularno–naukowych; wdrażanie programu wychowania poprzez kulturę (film, teatr); pierwsze przymiarki do wprowadzenia w liceum klas autorskich.
Cieszył się dużym autorytetem wśród uczniów. Krzysztof Karulak zmarł 27 lutego 2000 r. — nagle, po krótkiej chorobie i został pochowany 1 marca 2000 r. na cmentarzu we Wronie.
W latach 1976–1990 liceum wychowało 34 olimpijczyków, w tym 5 laureatów i 29 finalistów. Sam dyrektor Karulak był opiekunem naukowym dziesięciu olimpijczyków, w tym dwóch laureatów.
Świadectwa dojrzałości otrzymało w tym czasie 1467 absolwentów.

Stanisław Kasiak (1 września 1990 – do 31 sierpnia 1992)
Stanisław Kasiak urodził się 8 maja 1944 r. w Glinicach Domaniewo w powiecie pułtuskim. W 1968 r. uzyskał tytuł magistra matematyki w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku. Jeszcze w tym samym roku rozpoczął pracę w Liceum Ogólnokształcącym w Płońsku na stanowisku nauczyciela matematyki. W 1975 r. został wizytatorem–metodykiem w Kuratorium Oświaty w Ciechanowie. W 1978 r. objął stanowisko wicedyrektora, a następnie dyrektora w płońskim liceum. Od 1992 do 1996 r. uczył w naszej Szkole matematyki. W 1996 r. został kierownikiem Zespołu Placówek Oświatowych w Urzędzie Miejskim w Płońsku, od 1999 r. do 2011 r. był dyrektorem Powiatowej Jednostki Obsługi Placówek Oświatowych w Starostwie Powiatowym w Płońsku.

Stanisław Kasiak kontynuował linię pedagogiczną wypracowaną przez Krzysztofa Karulaka. To w czasie jego dyrektorowania wprowadzono do szkoły naukę języka angielskiego, choć pierwszego nauczyciela tego przedmiotu, wprawdzie germanistę, zatrudnił Krzysztof Karulak. Uczniowie darzyli dyrektora Kasiaka uznaniem, ceniąc jego rzetelność i wiedzę.
W czasie dwóch lat pełnienia przez niego funkcji dyrektora szkoła wychowała 7 finalistów olimpiad przedmiotowych.
Świadectwa dojrzałości wręczono wtedy 241 maturzystom.

Ryszard Stanisław Buczyński (1 września 1992 – do 31 sierpnia 2018)
Ryszard Buczyński urodził się 28 stycznia 1956 r. w Przasnyszu. W 1982 r. ukończył z wyróżnieniem historię w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Olsztynie i uzyskał tytuł magistra historii. W 1982 r. rozpoczął pracę na stanowisku nauczyciela historii w Szkole Podstawowej w Kucicach. W 1984 r. przeniósł się do Szkoły Podstawowej Nr 3 w Płońsku, a w 1987 r. podjął pracę na stanowisku nauczyciela historii i wiedzy o społeczeństwie w Liceum Ogólnokształcącym w Płońsku. Od 1 września 1992 r. pełni funkcję dyrektora tej szkoły. Jest pierwszym dyrektorem powołanym na stanowisko w wyniku konkursu.
W czasie kadencji dyrektora Buczyńskiego dokonała się reforma systemu edukacji. Liceum stało się szkołą trzyletnią, wprowadzono trzyletnie gimnazja obowiązkowe dla wszystkich uczniów. Prowadzenie szkół przejęły samorządy terytorialne. Mimo trudnych warunków i zapaści finansowej, w jakiej znalazła się oświata, w liceum płońskim — dzięki wsparciu rodziców uczniów — kontynuowano wypracowane wcześniej i sprawdzone formy pracy. Utrzymano system zajęć pozalekcyjnych prowadzonych w soboty i nauczanie języków obcych w zakresie rozszerzonym. Kontynuowano obozy języka niemieckiego, prowadzone pod auspicjami UNESCO, rozwinięto i udoskonalono formy współpracy w ramach Towarzystwa Szkół Twórczych.
Bardzo istotnym wydarzeniem w życiu szkoły było utworzenie w 2000 r., przy liceum płońskim Publicznego Gimnazjum Powiatowego.
Wszyscy uczniowie zostali objęci nauczaniem języka angielskiego. W roku szkolnym 1992/93 został opracowany i wdrożony innowacyjny system nauczania języków obcych w grupach międzyklasowych, co pozwoliło rozbić system klasowy w nauczaniu języków obcych i zapewnić uczniom naukę na różnych poziomach zaawansowania.
W latach 1992–1999 wprowadzono w liceum tzw. klasy zerowe z przeznaczeniem dla uczniów ósmych klas szkół podstawowych, w których poza realizacją programu szkoły podstawowej wdrażano autorskie programy nauczania języków obcych. Opracowano i wdrożono 9 programów różnych klas autorskich.

W tym okresie rozwinięto na dużą skalę ideę wymian międzynarodowych prowadząc współpracę z kilkoma partnerami zagranicznymi, a przede wszystkim z Gimnazjum w Hechingen i Dollard College w Winschoten. Od roku szkolnego 2017/2018 liceum rozpocznie współpracę z nowymi partnerami: Politechniką Warszawską, Uniwersytetem Warszawskim, Kancelarią Senatu oraz firmą „Roca”.

Kolejną istotną innowacją związaną z wprowadzeniem trzyletnich liceów jest stworzenie każdemu uczniowi możliwości wyboru rozszerzeń przedmiotów niezależnie od klasy, w której się znajduje, zgodnie z jego zainteresowaniami i planami na przyszłość. Oznacza to w praktyce możliwość kształtowania przez każdego ucznia własnej, autorskiej ścieżki rozwoju.

W 2006 r. przeprowadzono remont kapitalny auli szkolnej. Dużym wydarzeniem w życiu szkoły było oddanie do użytku w 2007 r. czterech sal lekcyjnych w dobudowanym nad przedwojenną częścią szkoły piętrze.

W 2012 r. oddano do użytku młodzieży szkolnej nowo wybudowaną salę gimnastyczną o powierzchni 940 m² wraz z częścią dydaktyczną – dwiema salami komputerowymi, biblioteką i czytelnią oraz zapleczem socjalnym. Słuszność wdrażanej koncepcji potwierdzają wyniki zewnętrznych egzaminów maturalnych, które są jednocześnie egzaminami wstępnymi na studia wyższe. W latach 2003-2017 szkoła wychowała 133 olimpijczyków, w tym 16 laureatów i 117 finalistów. Sam dyrektor Buczyński wychował 13 olimpijczyków, w tym 4 laureatów.

W latach 1993–2017 liceum wydało 5025 świadectw dojrzałości.

Karina Kmiecińska (1 września 2018 – 31 sierpnia 2023)

Karina Kmiecińska urodziła się 21 czerwca 1972 r. w Miszewie B. Jest absolwentką I LO im. Henryka Sienkiewicza w Płońsku. Ukończyła Wydział Nauk Historycznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Pracę zawodową rozpoczęła w 1996 roku na stanowisku nauczyciela historii w Szkole Podstawowej im. mjra Henryka Sucharskiego w Sochocinie oraz w Szkole Podstawowej w Kroczewie. W 2005 r podjęła pracę na stanowisku nauczyciela historii i wiedzy o społeczeństwie w Zespole Szkół Ogólnokształcących w Płońsku. Jako nauczyciel podejmowała szereg działań ukierunkowanych na pracę z uczniem zdolnym. Miała w tym zakresie wymierne i wysokie osiągnięcia, m.in. wychowała m.in.: 21 laureatów i 12 finalistów konkursów przedmiotowych w gimnazjum oraz laureata Olimpiady Historycznej (5 miejsce w kraju). Podejmowała działania innowacyjne, planując i realizując projekty wynikające z potrzeb szkoły, m.in. projekty obywatelskie: „Wiem, dlaczego wybieram”, „Akcja Edukacja”, „Nasi Senatorowie”. Opracowała i wdrożyła programy autorskie dotyczące edukacji regionalnej i obywatelsko–prawnej. Współpracowała z organizacjami i instytucjami pozaszkolnymi, realizując programy edukacyjne, m.in. Centrum Edukacji Obywatelskiej, Polską Akcją Humanitarną, Amnesty International, Fundacją Wspierania Edukacji i Rozwoju Innowatorium, Światowym Związkiem Karpatczyków.

W latach 2015-2018 pełniła funkcję wicedyrektora szkoły, a od 1 września 2018 r. objęła stanowisko dyrektora.

Kadencja dyrektor Kariny Kmiecińskiej ze względu na ciągłe i dynamiczne zmiany była ogromnym wyzwaniem. Mimo wielu trudności, które determinowały życie szkolne, takich jak: strajk nauczycieli, pandemia COVID, wojna w Ukrainie, kontynuowane były tradycje szkolne oraz podjętych zostało z powodzeniem szereg nowych wyzwań.

W ciągu 5 lat skutecznie wdrożone zostały założenia reformy oświaty, stworzona została atrakcyjna i odpowiadająca na potrzeby młodych ludzi i wyzwania rynku pracy oferta edukacyjna. Uczniowie osiągali wysokie wyniki nauczania, 100% zdawalność na egzaminie maturalnym oraz osiągali sukcesy w olimpiadach i konkursach o zasięgu ogólnopolskim – w latach 2018-2023 szkoła wychowała 30 finalistów i laureatów. Wdrożone zostały liczne innowacje i projekty edukacyjne. Nawiązana została współpraca z uczelniami wyższymi: Wydziałem Matematyki i Nauk Informacyjnych Politechniki Warszawskiej, Wydziałem Nauk Społecznych i Resocjalizacji oraz Wydziałem Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, Uniwersytetem Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, Uniwersytetem Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie, Uczelnią Techniczno-Handlową. Poszerzona została współpraca z partnerami zagranicznymi dzięki pozyskaniu funduszy z takich programów jak: Polsko-Ukraińska Wymiana Młodzieży, programu POWER i Erasmus+. Szkoła otrzymała certyfikat Akredytacji. Placówka aktywnie uczestniczyła w działalności Towarzystwa Szkół Twórczych i Szkół Stowarzyszonych UNESCO, w 2019 r. stała się członkiem Stowarzyszenia Najstarszych Szkół w Polsce. W dniach 23-25 września 2023 roku odbył się X Zjazd Absolwentów Gimnazjum I Liceum w Płońsku.

W czasie kadencji pani dyrektor Kariny Kmiecińskiej stworzone zostały warunki do działalności – społecznej, artystycznej, wolontariackiej, sportowej, rozwoju przedsiębiorczości i rozwoju osobistego uczniów. Mając na uwadze różnorodne potrzeby młodzieży rozwinięte zostało wsparcie specjalistów – zdecydowanie zwiększono dostępność pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Uczniowie wspierani byli poprzez m.in. wprowadzenie tutoringu.

Szkoła zmieniła się również wizualnie, m.in. wyremontowana została 1/3 sal lekcyjnych, powstały 2 nowoczesne pracownie – chemiczna i fizyczna, mała sala gimnastyczna, nowa szatnia szkolna, miejsca rekreacji dla uczniów i nauczycieli – pokój tutorów, pokój nauczycielski, wyremontowano wejścia do szkoły. Wzbogacona została baza dydaktyczna szkoły m.in. o nowy wyposażenie pracowni komputerowej, zakupiono sprzęt nagłaśniający i muzyczny, sprzęt multimedialny – projektory, monitory dotykowe, powstała składnica akt, zmodernizowano węzeł ciepłowniczy. Przedsięwzięcia te były możliwe dzięki wsparciu finansowemu Starostwa Powiatowego w Płońsku, Rady Rodziców, Komitetu X Zjazdu Absolwentów. Pozyskiwane były także środki zewnętrzne z programów unijnych, rządowych i samorządowych oraz sponsorów – firmy i osoby prywatne.

Jej praca zawodowa była wielokrotnie doceniona w postaci nagród i wyróżnień: nagrody Dyrektora Szkoły (8), nagrody Starosty Powiatu Płońskiego (8), nagroda Mazowieckiego Kuratora Oświaty (1), nagroda MEN (1) oraz medal PRO MASOVIA.

Krzysztof Grzymała od 1 września 2023